-
1 ὑπ-ηχέω
ὑπ-ηχέω, darunter, dazu, dabei tönen; ὥςϑ' ὑπηχῆσαι χϑόνα Eur. Suppl. 732; ϑερινὸν ὑπηχεῖ τῷ τῶν τεττίγων χορῷ Plat. Phaedr. 230 c; Arist. probl. 19, 42; Luc. D. mar. 1, 4.
-
2 ὑπηχέω
A sound in answer, echo, respond,ὑπὸ δ' ἤχεεν οὔρεα μακρά Hes.Th. 835
;ἔρρηξε δ' αὐδήν, ὥσθ' ὑπηχῆσαι χθόνα E.Supp. 710
; ὥστε τὴν κώμην ὑπηχεῖν so that the village rang again, Pherecr.10 (troch.); θερινὸν ὑπηχεῖ τῷ τῶν τεττίγων χορῷ echoes summer-like with the cicada-choir, Pl.Phdr. 230c; of musical strings, Arist.Pr. 921b15: metaph., with neut. Adj.,ἄλλο ὑ. Luc.DMar.1.4
;σαθρὸν καὶ ἀγεννές Plu.2.64e
.2 prompt, suggest, esp. of an inner voice, Ph.1.599, 645, 659, 692, 2.12; καθάπερ ὑποβολέως ἔνδοθεν ὑπηχοῦντος ib. 416. -
3 θερινός
θερινός, = ϑέρειος; πῦρ Pind. P. 3, 50; ῥόδον Anacr. 53, 2; der gewöhnliche Ausdruck der Prosa, ὥρα Plat. Epin. 987 a, ἐν ᾡ τρέπεται ϑερινὸς ἥλιος εἰς τὰ χειμερινά Legg. XI, 915 d, ϑερινόν τε καὶ λιγυρὸν ὑπηχεῖ τῷ τῶν τεττίγων χορῷ Phaedr. 230 c, μεσημβρία Xen. Cyn. 6, 26; Folgde; ἀνατολή, δυσμή, wo die Sonne im Sommer auf- und untergeht, Arist. Meteorl. 2, 6; Pol. 3, 37, 4.
-
4 λιγυρός
λιγυρός, hell, laut tönend, vom durchdringenden, scharfen Ton, vom sausenden, pfeifenden Winde, ὦρτο δὲ κῠμα πνοιῇ ὑπὸ λιγυρῇ, Il. 23, 215, vgl. 5, 526. 13, 590; von der sausenden Peitsche, 11, 532, wie Soph. Ai. 242; von der Stimme der Sirenen, Od. 12, 44. 183, vom hellen Gesange eines Vogels, Il. 14, 290; ἀοιδή, Hes. O. 657 (wie Theocr. 15, 135); σύριγγες, Sc. 278; ἀκόνας λιγυρᾶς, Pind. Ol. 6, 82; sp. D., οἴμη, μέλος, Anacr. 32, 14. 59, 6. Auch in Prosa, τὸ εὔπνουν τοῦ τόπου ϑερινὸν καὶ λιγυρὸν ὑπηχεῖ τῷ τῶν τεττίγων χορῷ, Plat. Phaedr. 230 c, schwirrend; λιγυρὰν φωνὴν ἔχει Arist. H. A. 9, 17; Sp., wie μέλη λιγυρώτατα Luc. Phalar. 1, 11; λιγυρὸν καὶ ϑρηνῶδες, von der chromatischen Tonleiter, S. Emp. adv. mus. 50. – Uebh. angenehm, reizend, Xen. Cyn. 4, 1 u. Sp. – Adv., λιγυρῶς ἀείδειν, Theocr. 8, 71, Luc. D. Mar. 8, 2.
См. также в других словарях:
λιγυρός — ά, ό, θηλ. και ή (Α λιγυρός, ά, όν, θηλ. και λιγυρή και λιγουρά) 1. αυτός που έχει ήχο οξύ και ευκρινή («παίει λιγυρᾷ μάστιγι», Σοφ.) 2. μελωδικός, εύηχος (α. «θερινόν τε καὶ λιγυρὸν ὑπηχεῑ τῷ τῶν τεττίγων χορῷ», Πλάτ. β. «τὸν μὲν ἐγὼ Μούσαις...… … Dictionary of Greek
